U organizaciji Kulturnog centra “Hadži Ruvim”, u sredu 28. februara od 19 časova u Gradskoj kući u Lajkovcu biće odigrana predstava “Slavne srpske vojvode” autora dr Miće Živojinovića, u režiji prvaka Narodnog pozorišta u Beogradu Boška Puletića.
U predstavi igraju glumci Narodnog pozorišta u Beogradu Lepomir Ivković i Dimitrije Ilić.
U ulozi naratora pojavljuje se autor dr Mića Živojinović.
Ovaj scenski program Kulturni centar “Hadži Ruvim” organizuje povodom 229 godina državnosti i 119 godina od Kolubarski bitke.
Predstava je nastala na osnovu knjige pukovnika u penziji Miće Živojinovića “Život pretočen u pamćenje”, koju je dramatizovao Boško Puletić.
U pitanju je istorijska drama koja nastoji da prikaže likove i dela slavnih vojvoda Živojina Mišića i Stepe Stepanovića prateći hronologiju njihovog ratnog i ličnog prijateljstva kroz istorijske događaje – od atentata u Sarajevu, preko bitaka na Ceru i Kolubari, do proboja Solunskog fronta, oslobođenja porobljene otadžbine i stvaranja prve Jugoslavije.
Živojinović je u više navrata napominjao da je u razgovoru sa porodicom vojvode Mišića došao do nekih detalja koje istorija još nije razotkrila. Za vojvodu Mišića kaže, da je jedan o retko časnih oficira koji je predvodio Kolubarsku bitku i porazio tri carstva – Austrougarsko, Bugarsko i Nemačko.
Vojvodu Stepu Stepanovića, u predstavi koja je već odigrana preko stotinu puta, glumi Lepomir Ivković, koji je rekao da ova drama ima edukativan karakter i dodao: “Ovom predstavom glumci će pokušati, kroz umetnički čin, da prikažu slavne ličnosti srpske istorije, koji su proneli slavu herojske srpske vojske u Prvom svetskom ratu i čija se dela ne smeju zaboraviti”.
Predstava hronološki prati razvoj velikog ratnog i ličnog prijateljstva dvojice gorostasa srpske istorije, Vojvode Živojina Mišića i Vojvode Stepe Stepanovića. “Ponikli sa iste klase Vojne akademije, svoje drugarstvo kroz najteža životna iskušenja, pretvorili su u veliko lično prijateljstvo koje je trajalo do samog kraja njihovog života”.
(odlomak iz teksta predstave)
“Navrhunio se čitav jedan vek u komu su Srbija i njena vojska, jedinstvenim primerom žrtvovanja u istoriji ratova za svoj fizički opstanak, obilježili trajnim pamćenjem za jedno vreme, u kome se nisu razlikovali oficir i posilni, u istom rovu za spas Srbije i izbavljenje njenog naroda. To vreme nezaborava, u kome je reč bila tvrdnja od zakona; pesma kao odbrana i zaštita, a suza jedini lek i hrana; vreme, u kome je podanik delio poslednje parče hladne i skamenjene proje sa svojim kraljem; vreme, u kome je opanak pregazio čizmu, a šajkača nadvisila šlem; vreme zime i gladi u kome nam je jedini ogrev je bila vera u Boga, a nada, jedini zalogaj da se preživi i dočeka sloboda.”
