Ministarstvo prosvete, nauke i tehnološkog razvoja uvelo je u program učeničkih ekskurzija obilazak Crkve Svetog Dimitrija u Markovoj Crkvi, stoji u dopisu prvog potpredsednika Vlade i ministra Branka Ružiča, koji je stigao u opštinu Lajkovac kao odgovor na dopis koji je ovim povodom ministarstvu uputio predsednik opštine Andrija Živković.
Poseta učenika Crkvi Svetog Dimitrija u Markovoj Crkvi u skladu je sa svim pozitivnopravnim propisima u ovoj oblasti, navedeno je u dopisu ministarstva.
Program učeničke ekskurzije, koji uključuje obilazak Crkve Svetog Dimitrija u Markovoj Crkvi, može se sada i zvanično uputiti, a odluka o načinu ostvarivanja saradnje donosi se na nivou ustanove, od strane organa rukovođenja i upravljanja i uz učešće stručnih organa i saveta roditelja.
Nesporno je da učenici posetom Markovoj Crkvi imaju priliku da se upoznaju sa prirodnim lepotama, geografskim i društvenim odlikama, ali prvenstveno i sa kulturnom baštinom i prošlošću zavičaja i otadžbine.
Lokalna samouprava nastoji da što više upodobi uslove za organizovane posete atraktivnim lokalitetima i razvoj svih vidova turizma na svom području. Ponuda i uslovi u Markovoj Crkvi dovedeni su na jedan zavidan nivo, što ovo živopisno selo u opštini Lajkovac čini vrlo atraktivnim za posete. Posla svakako ima još, ali i dobre volje da se ukupni turistički potencijali iskoriste.
Crkva Svetog Dimitrija u naselju Markova Crkva, opština Lajkovac sazidana je najverovatnije u prvoj polovini 15. veka. Predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture od velikog značaja.
Crkvu su sazidali izbegli monasi iz Markovog manastira kod Skoplja. U pomeniku manastira Rače spominje se među mitropolitima neki Maksim, pored koga stoji : Markova crkva. Pomenik je iz doba između 1616. i 1682. godine. Selo se pominje i u spisku sela paleškog okruga iz 1737. godine pod imenom Markovaceska. U selu se nalazi stara crkva Svetog Dimitrija, koja je od davnina poznata kao “Markova Crkva”, pa je po njoj i celo selo dobilo ime.
Kasnije mnogobrojne prepravke dovele su do nedoumice o originalnoj varijanti plana. Posle Kosovske bitke i propasti srpske države, crkva je napuštena i bila je u ruševinama sve do 1827. godine. U kamenoj ploči, koja je uzidana u crkvu, stajao je natpis:
“Obnovi se ovaj hram u ime Oca, Sina i Svjatago Duha pod vladom Knjaza Srbskoga Miloša Obrenovića – Teodorovića, pomoću gospodina Jevrema Obrenovića, žitelja šabačkog, nastojavanjem jereja Sretena Radosavljevića”.
Neosporno je da ova crkva u nekim arhiktetonskim elementima vrlo bliska hramu manastira Pustinja: odvajanje oltarskog prostora zidanima ikonostasom, vitak i visok tambur kupole, kao i oživljavanje fasada širokim lezenama, tako da se približava grupi građevina koju čine crkva manastira Ćelije i pustinjska crkva, s tim da je hram Svetog Dimitrija nešto stariji. Gornji delovi građevine upućuju neke od autora na to da hram u Markovoj Crkvi treba vezivati za grupu moravskih crkava bez bočnih konhi.
U tamburu kupole je sačuvano fresko slikarstvo sa scenom Nebeske liturgije za koje se pretpostavlja da je nastalo u drugoj ili trećoj deceniji 17. veka.
Crkva je utvrđena za nepokretno kulturno dobro – spomenik kulture 1977. godine.
