Vojkan Đurđević rođen je 15. novembra 1967. godine u Valjevu. Studirao je Mašinski fakultet u Beogradu od 1987. do 1991. godine. Likovnim stvaralaštvom se bavi od 1991. godine. Prvu samostalnu izložbu je imao 1992. godine. Od tada do danas je imao osamnaest samostalnih (Valjevo, Beograd, Vrnjačka banja, Trstenik, Zlatibor, Lajkovac i Polni Kesov u Slovačkoj) i dvadeset grupnih izložbi (Valjevo, Beograd, Trstenik, Lajkovac, Novi Kozarci, Pariz, Bratislava, Mojmirovce, Komarno, Temišvar). Bavi se i ikonopisom, grafičkim dizajnom, animacijom multimedijalnih prezentacija, veb dizajnom i di-džejingom. Piše poeziju i prozu. Bio je učesnik na tri likovne kolonije u Slovačkoj, na osam u Srbiji, na jednoj u Crnoj Gori i na jednoj u Republici Srpskoj (BiH). Njegove slike se nalaze u SAD, Velikoj Britaniji, Portugaliji, Švajcarskoj, Francuskoj Austriji, Slovačkoj, Crnoj Gori, Republici Srpskoj, Kanadi i u Srbiji.
Slikarstvo Vojkana Đurđevića uvodi nas na polje nepredmetne, nepredstavljačke umetnosti ili one vrste likovnog izraza koji je opšte poznat pod nazivom apstraktna umetnost. Sadržaj njegovih slika nije nam dat kroz niz kodiranih i definisanih uputstava za razumevanje, već on proističe iz neposredne gestualne aktivnosti slikara, iz jedne vrste automatskog zapisa, nekontrolisanog i neosvešćenog sadržaja koji izmiče trenutnoj objektivizaciji. Ukoliko umetnik i krene od predmeta ili nekog pojma, njegov put ka slici razobličuje taj predmet i skida sa njega teret pojavnosti, kako bi došao do suštine i unutrašnjeg titranja, krećući se inverzivnim putanjama. Prema sopstvenim rečima, Đurđević nije zainteresovan da kroz svoje slikarstvo šalje poruke kroz očigledne simbole i razvijenu ikonografiju. Ponekad se sugestije i navođenja javljaju kroz nazive slika, ali su i one same često neimenovane i zatvaraju se pred nama kao neka vrsta vizuelnih zagonetki. Ovaj vid apstrakcije još uvek je na tragu organskog rukopisa, vezanog za zaobljene oblike i uglove, sa mekim prelazima i krivudanjima formi koje se vrlo prirodno usecaju jedna u drugu. Harmonično se nadovezuju, gradeći različite ritmove i kompozicije, nikad ne bežeći u geometrizaciju i preterano priklanjanje razumu. Ove slike polaze od osećajnosti, ekspresivnosti izraza i kolažiranog taloženja sentimenta, ostajući udaljene od pojavnog sveta realnosti, istovremeno se nalazeći sa druge strane njegove pojavnosti, odnosno unutar stvari i pojava. Bivajući transponovane u intimanu, subjektivnu likovnu jednačinu, ove zakonitosti spoljnog, naučnog, intelektualnog i racionalnog sveta u kome živimo, dobijaju novi izgled preveden u krvotok realnosti same slike. Jednako živ i imaginativan jezik koji nalazi načine da čak potpuno izoluje neke svoje motive i učini ih nerazumljivim i stranim našim čulima, te iznova ostajemo zapitani o karakteru mesta i vremena u kom je smeštena radnja ovih slika i koliko je od nje zapravo moguće načiniti nešto prevodivo, a da se tim prevođenjem ne izgube njihova osnovna svojstva.
Aleksandra Tanić, istoričar umetnosti
Galeriju slika Vojkana Đurđevića možete pogledati na: https://www.facebook.com/snezana.bilic.71
