IGUMAN MANASTIRA ĆELIJE KOLUBARSKE ARHIMANDRIT DOSITEJ HILANDARAC DANAS JE NA REDOVNOM ZASEDANJU SVETOG ARHIJEREJSKOG SABORA SRPSKE PRAVOSLAVNE CRKVE IZABRAN ZA EPISKOPA LIPLJANSKOG, KAO VIKARNI EPISKOP PATRIJARHA SRPSKOG PORFIRIJA OBAVLJAĆE DUŽNOST VOJNOG EPISKOPA
Rođen je u Ljigu 1971. godine od oca Miroslava (kovač) i majke Nade (domaćice). Detinjstvo je proveo u selu Slavkovica, a osnovnu školu završio je u Ljigu 1986. godine. Posle osnovne škole završava Vojnu gimnaziju u Beogradu 1990. godine.
Tokom školovanja u Vojnoj gimnaziji često posećuje manastir Vavedenje koji se nalazi u neposrednoj blizini škole, i tu prima osnovna saznanja o monaškom životu.
Nakon završene Vojne gimnazije u Beogradu, dalje školovanje nastavlja na Vojnoj akademiji Ratnog vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane u Rajlovcu kod Sarajeva, a zbog ratnih dešavanja Vojna akademija je premeštena u Beograd, gde i nastavlja dalje školovanje. Zvanje oficira u činu potporučnika stiče diplomiranjem na Vojnoj akademiji 1995. godine, i započinje oficirsku službu u Kraljevu. Tokom službovanja u kraljevačkom 450. raketnom puku veoma često odlazi na bogosluženja u manastiru Žiči.
Nakon tri godine oficirske službe stiče čin poručnika, a ubrzo potom, na lični zahtev, napušta službovanje u vojsci i odlazi u manastir Hilandar na Svetoj Gori 1998. godine.
Bratstvu Srpske Carske Lavre Nemanjića, manastira Hilandara, pristupa decembra 1998. godine u svojstvu iskušenika, a monaški postrig prima na praznik Roždestva Presvete Bogorodice 2000. godine. U monaštvu prolazi manastirska poslušanja crkvenjaka, oltarnika, prosforara, trpezarca, manastirskog pčelara, gostoprimca, bibliotekara i rizničara.
Po blagoslovu Sabora staraca manastira Hilandara započinje vanredno studije na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu univerziteta u Beogradu koje završava 2005. godine. Nakon završenih osnovnih studija, po blagoslovu Sabora staraca, upisuje postdiplomske studije na Bogoslovskom fakultetu Aristotelovog univerziteta u Solunu. Magistarski rad iz oblasti dogmatike na temu Ime Božije u ruskoj teologiji XX veka, pod rukovodstvom profesora Hrizostoma Stamulisa uspešno je odbranio januara 2010. godine u Solunu.
Rukopoloženje u čin jerođakona izvršio je vladika žički Hrizostom na Sretenje u Hilandaru 2009. godine, a rukopoloženje u čin jeromonaha izvršio je vladika valjevski Milutin na praznik Vavedenja Presvete Bogorodice 2010. godine u Hilandaru.
Srpski oficiri organizovano posećuju Manastir Hilandar od 2002. godine, a po blagoslovu igumana, u to vreme, monah Dositej biva zadužen za prijem i rad sa grupama oficira, kadeta Vojne akademije i učenika Vojne gimnazije.
Na poziv i po blagoslovu Njegove svetosti patrijarha srpskoga G. G. Irineja, a po blagoslovu igumana manastira Hilandara arhimandrita Metodija, tokom 2011. godine počinje da se angažuje na ispomoći tadašnjem episkopu za vojsku ep. Porfiriju na uvođenju svešteničke službe u Vojsci Srbije. Posle potpisivanja Sporazuma između SPC i Vojske Srbije i početka njegove primene, jeromonah Dositej se vraća u manastir Hilandar.
Obnovu zapuštene hilandarske kelije Paterica u Kareji u administrativnom sedištu Svete Gore, koju je osnovao i u njoj neko vreme živeo sam Sv. Sava i u kojoj je ostavio kao blagoslov igumanski štap svetoga Save Osvećenoga (patericu), iguman manastira Hilandara sa Saborom staraca poverava jeromonahu Dositeju. Tokom šest godina, kelija Paterica biva potpuno obnovljena i dobija novi smeštajni prostor koji se koristi za prijem gostiju. Poklonici koji posećuju keliju Patericu su u prilici da se upoznaju i sa keliotskim oblikom molitvenog tihovateljnog života.
Krajem januara 2019. godine po blagoslovu igumana Hilandra i Sabora staraca Manastira Hilandara prelazi u eparhiju šumadijsku SPC, gde biva postavljen za nastojatelja Manastira svetog velikomučenika Georgija – Ćelije u Ćelijama kod Lajkovca.
U čin igumana je rukoproizveden 2019. godine, a u čin arhimandrita je rukoproizveden juna 2021. godine.
U manastiru svetog Georgija Ćelije u Ćelijama radi na obnovi manastira i duhovnog života. I od njegovog dolaska u manastir značajno je povećano imanje manastira, rešeno vodosnabdevanje i urađen novi monaški konak.
