Dragan Gagac Jovanović je rođen 21.09.1977. godine u Lajkovcu, Srbija. Slikarstvom se bavi od 1997. godine. Od 2009. godine bavi se neobičnom slikarskom tehnikom Art-coffee, koju je sam osmislio koristeći talog od kafe za slikanje na platnu. Pored ove neobicne tehnike slika i klasičnim slikarskim tehnikama akrilik,ulje itd. Učestvovao je na više od pedeset kolektivnih izložbi, a imao je i četiri samostalne.
Značajnije kolektivne izložbe:
• Najbolji mladi slikari Niš-art fondacije “ MLADI 2012 “ sa radom
“Besnilo 2010”. Izložbe su održane u Beogradu, Novom Sadu i Nišu.
• Međunarodno trijenale umetnosti samoukih vizionara Jagodina 2016 sa radom “Bombardovanje 2016”. izložba održana u Paviljonu Cvijeta Zuzorić u Beogradu
• Noć muzeja u Galeriji Štab u Beogradu 2017 – Izložba udruženja Art Brut Srbija
• BABS 2017 – II Balkanski Art Brut Salon u Galeriji Štab u Beogradu
• Muzej Halle Sen Pjer – Pariz 2017 – Turbulences on the Balkans sa radom “Dan D 2012 ”
• “Magična vitalnost marginalnih” Paviljon Cvijete Zuzorić Beograd 18.10.2018
Samostalne izložbe:
• Prva izložba održana je u Lazarevcu 12.05.2011. godine, u Galeriji Simonida.
• Druga izložba održana je u Lajkovcu 21.12.2012. godine pod nazivom “Dan D”.
• Treća na Ubu u Galeriji Sveti Luka 18.07.2014.
• Moderna galerija Lazarevac 22.03.2018.
Dragan Jovanović Gagac slikajući stvara niz autohtonih elemenata koji čine sastavni deo jednog primitvnog, mitološkog, simboličkog umetničkog organizma, gde se smenjuju uplivi sirovog, divljeg, ritualnog, paganskog i dečijeg izraza, ponegde snažnog kolorita, na granici između zastrašujućeg i humorističkog. Bivajući naklonjen primitivnoj umetnosti čija umetnost počiva na sasvim drugačijim matricama od celokupnog grčko-rimskog kulturnog nasleđa i načina predstavljanja, Gagac gradi sopstveni izraz na izvoru „necivilizovanih“ formi izražavanja koje stvaraju uzbudljivu interakciju između svesnog i podsvesnog. Taj uticaj se možda najbolje očitava u njegovoj ranijoj seriji radova koji nastaju slikanjem nakupljenim talogom od kafe. Longitudinalne figure čiji oštro izlomljeni, deformisani udovi prave glavni okvir kompozicije, nastaju iz autentične potrebe da se oblici iz fizičkog sveta pojavnosti transponuju, sažmu, ogole, udalje od prethodnog izgleda, kako bi se njihova suština pojavila jasnije. Jako konturisanje, evocira ponegde ekspresionističke drvoreze, a kreč bele sekcije koje isijavaju unutar kompozicija, kao da učvršćuju, podupiru i uvezuju okupljenje celine. Figuracija je kod Gagca dominantna i svodi se na kombinaciju stilizovanih antropomorfnih i zoomorfnih figura, čiji se longitudinalni udovi prostiru preko platna u različitim vratolomnim egzibicijama. Rasparčani delovi tela koji zauzimaju mesta koja im ne odgovaraju, zmijolike nazubljene kreature koje gmižu po rubovima rama i funkcionalno pomažu kompoziciju, stvaraju začudan, apsurdan i magijski teatar u kome je sve moguće. Gagac na scenu izvodi mnoštvo likova koji čekaju da se njihova akcija obelodani i postane upravo jedan od glavnih elemenata upozorenja, putokaza ili utočišta.
Aleksandra Tanić, istoričar umetnosti
