U okviru svog galerijskog programa, Kulturni centar “Hadži Ruvim” Lajkovac priredio je u uslovima pandemije, usled nemogućnosti realizacije realnih programa, virtuelnu izložbu skulptura Ilije Filipovića.
“Ilija Filipović Filip rođen je 1944. godine u selu Rudna Glava, u blizini Majdanpeka. Skulpturom se bavi od 1966. godine. Živi i radi u Stepojevcu. Izlagao je na mnogobrojnim samostalnim i grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Značajnije samostalne izložbe priređene su mu u: Ateljeu 212 u Beogradu, 1973; Muzeju naivne i marginalne umetnosti Jagodina, 1987; Galerie Charlotte u Minhenu, 1988; Etnografskom muzeju Beograd, 1997. godine. Učesnik je u preko 30 likovnih kolonija od 1975. do danas. Član je i stalni učesnik Krajinskog kruga, od njegovog osnivanja 1991. godine. Najbrojnija kolekcija skulptura Ilije Filipovića nalazi se u Muzeju naivne i marginalne umetnosti u Jagodini, ali se mogu naći i u zbirkama Hrvatskog muzeja naivne umjetnosti Zagreb, Galeriji Šarlota u Minhenu, u Martinjiju, Etnografskom muzeju u Beogradu, u Narodnom muzeju u Zaječaru, i drugim javnim i privatnim kolekcijama
Svojstvo stvaralaštva Ilije Filipovića Filipa najpre treba posmatrati u neraskidivom odnosu sa svojstvima materijala u kome umetnik izražava sopstvenu kreativnu imaginaciju. Uzimajući u obzir prirodne karakteristike kamena sige koje pronalazi u jalovini kolubarskog kopa, Filipović tretira kamen kao započeto delo prirode koje svojim šupljinama i pukotinama već sadrži primarnu sugestivnost i asocijativnost, te podstiče umetnika da skrivenu potentnost oblika oslobodi kako bi ga prilagodio ličnoj umetničkoj viziji kojom će izraziti unutrašnju sadržinu. Radeći tehnikom iskucavanja i klesanja, umetnik jednostavnom formom zaokružuje tematske preokupacije, koje lišene suvišnih detalja i oslobođene pripovedanja, postaju arhetipske slike kroz čiji se ekspresivni potencijal uočava formalno-sadržinsko jedinstvo i upućenost na celokupnost ljudskog iskustva, sadržanog u temama rađanja, straha, smrti, ljubavi, religije, mitologije. Bivajući inspirisan mitologijom i folklorom, demonskim bićima iz narodnih predanja, životinjama, ljudskim figurama i likovima na kojima prepoznajemo ribolika usta i krupne okrugle oči poput onih na skulpturama iz Lepenskog vira, Filipović otkriva poreklo umetničke zainteresovanosti za sadržaje koji leže duboko unutar ljudske psihe, isprepleteni i suprotstavljeni u jedinstvenom talogu kolektivnog nesvesnog. Kultura praistorijskog čoveka, „putnika prošlosti“, tradicija narodnih predanja, mit o rodnom kraju, odrastanje u blizini praistorijskog rudnika i brda Čoka Oknji gde je nalazio kamene oblike, otkriće kulture Lepenskog vira, potom uticaj koji su na njega izvršili priznatih naivni umetnici kolubarskog okruga, uslovila je da Filipović otpočne svoj rad u kamenu, čineći da njegova tekstura, prirodna zaobljenost i nepravilnosti, postanu deo stilske osobenosti i prepoznatljivog manira. Umetnik posvećuje posebnu pažnju tretmanu lica, ističući snažan emotivni naboj i psihološku karakterizaciju lika. Ponegde se određeni elementi figure ne izdvajaju iz mase, već ostaju deo nje, jedva primetno sugerišući oblik, dok je na drugim mestima primetan ekspresivniji tretman, sa snažnim linijama koje dublje raščlanjuju kamen i u zavisnosti od motiva variraju svoju ulogu u akcentovanju dramskog aspekta”, rekla je Aleksandra Tanić, istoričar umetnosti.
Izložbu skulptura Ilije Filipovića možete pogledati na linku:
