Piše: Toma Petrović
Prvo Lovačko društvo u Lajkovcu osnovano je 1930. godine. U samom početku učlanilo se oko 50 starih lovaca. Funkcionisalo je do 1954. godine, kada je došao za predsednika Dragan Radović koji je radio u Ložionici kao bravar. Bio je predsednik oko godinu dana i umro.
Kasnije su dali ime lovačko udruženje „Dragan Radović“, po prvom posleratnom predsedniku, rаdniku Ložionice.
Dragan je radio u Ložionici kao bravar – varilac, a bio je i puškar. Sam sebi je napravio prvu lovačku pušku. Mnogo je voleo lov i na njegovu inicijativu aktivirano je lovačko društvo u Lajkovcu. U tome su mu pomogli lajkovački lovci pa se tada u šali govorilo da su društvo osnovali Đurinac (Dragan Radović), Tošinac (Toša Kostić) i Mošinac (Moša Vencl Aleksandrić). Uz njih je bio i Stanko Piža. Iz tog vremena je i anegdota: Razgovaraju tri zeca i onaj jedan kaže moramo bežati evo idu lovci, a drugi odgovara – to nisu lovci, to su Đurinac, Tošinac i Mošinac.
Predsednici:
Dragan Radović
Borivoje Živković;
Živko Ilić Šicar;
dr Žika Radovanović;
Marko Keserović;
Dobrivoje Cingerlić;
Bogoljub Marković;
Gradimir Veljović;
Zoran Tomić;
Jevtimije Vasović;
Radivoje Nenadović i
Dušan Mitrović koji je i sada na mestu predsednika.
Foto: Dragan Radović „Đurinac“, treći levo
Dragan Radović bio je prvi posleratni predsednik lovačkog društva i na tom mestu je ostao do smrti 1955. godine. Interesantno je da je to bilo jedino društvo u tadašnjoj Jugoslaviji koje je dobilo ime po jednom lovcu. O tome su pisale i novine pre 40 godine. Rođen je 1929. godine u vreme kada je njegov otac Đura radio na železnici i sa suprugom Slavkom stanovao u zgradi železničke stanice Jabučje. Đura je napravio kuću u glavnoj ulici u Lajkovcu u koju su uselili 1931. godine. Nije čudo što je lovačko društvo dobilo ime po Draganu jer on je bio izuzetno omiljen u Lajkovcu, najpre zbog svojih karakternih osobina i kao čovek, majstor puškar ali i kao fudbaler lokalnog fudbalskog kluba „Železničar“, lovac itd.
Borivoje Živković, zvani Bora Lija, rođen je u Lajkovcu 29. oktobra1930. godine, od oca Živomira, mašinovođe, poreklom iz Mladenovca i majke Ljubinke. Bio je u braku sa Grkinjom Anastasijom, zv. Suli. Borivoje je završio višu pravnu školu i radio kao sekretar u Distribiuciji a kasnije kao načelnik Uprave prihoda u lajkovačkoj opštini i jedno vreme kao matičar. Umro 06.02.1988. godine u Lajkovcu.
Živko Ilić Šicar, rođen je 19. oktobra 1923, godine u Pridvorici, od oca Živana i majke Ljubice. Kao dete se preselio u kuću u Lajkovcu gde je njegov otac napravio pre rata. Stariji brat Miladin uključio se u NOP u samom početku rata i učesnik je prvog oružanog napada na Lajkovac, 14. septembra 1941. godine u cilju onesposobljavanja železničkih postrojenja da ih neprijatelj ne bi koristio. Sa njim je u tu akciju krenuo i Živko sa svojih 17 godina kada je to rano jutro, dok je akcija bila u toku, ranjen dok je pretrčavao od Restoracije prema staničnom magacinu. Bio je ranjen u nadkolenicu ali se brzo oporavio. Posle rata bio je veoma aktivan kao fudbaler “Železničara”, lovac, ribolovac i učesnik je svih akcija lajkovačke omladine. Umro je 16. marta 2001. godine.
Dr Živojin Žika Radovanović, rođen 22. januara 1934. godine u Stublenici, od oca Lazara i majke Rajne, završio Medicinski fakultet, bio u braku sa Gordanom devojačko Vujković. Radio kao lekar u Domu zdravlja, a supruga Gordana u apoteci u Lajkovcu pa su kasnije prešli u Lazarevac gde je Žika umro.
Foto: Grupa lovaca iz Lajkovca sredinom 20-ih godina prošlog veka. Prvi levo je Rolan Murže, Francuz koji je bio prvi šef lajkovačke Ložionice. U to vreme nije bilo lovačke organizacije već su postojale neformalne grupe lovaca koji su zajedno lovili. Tek početkom 30-ih godina nastajala su lovačka društva, pa su mnoge današnje sekcije bile vezane za druge administrativne oblasti, Mionicu, Ub itd.
Marko Keserović Kelja, rođen 02.02.1934. godine u Lajkovcu od oca Milovana i majke Grozdane. Marko je bio oženjen sa Desankom, rođenom 8. aprila 1933. godine od oca Jove Jovanovića i majke Jelene. Bio je radnik Ložionice i kasnije na raznim duštveno političkim funkcijama. Kada je otvoreno “Zapadno Polje” nekoliko političara je prešlo na rad u REIK. Kelja je tu radio do penzije. Dugo godina bio je desno krilo “Železničara”. Pored lova bavio se i ribolovom. Umro je 29. marta 2015. godine i sahranjen u Lajkovcu gde je proveo ceo život.
Dobrivoje Cingerlić, rođen je 10.04.1935. godine u Beogradu od oca Svetozara Cveje Cingerlića, Slovenca iz Nove Gorice i majke Milojke, zvana Rina koja vodi poreklo od Živkovića, sestra Momčila Živkovića Ćikala. Dobrivoje zvani Boba bio je oženjen sa Radom od oca Blaže Đorđevića. U braku sa Radom imao je sina Miku i ćerku Galinu, udatu za inženjera Zorana Pavlovića. Boba je završio učiteljsku školu u Ubu, bio neko vreme učitelj, zatim dugogodišnji društveno politički radnik na raznim dužnostima u lajkovačkoj opštini. Penzionisan je kao radnik Tamnave – Zapadno polje. Umro je 27.10.2023. godine .
Bogoljub Marković, rođen 21. marta 1927. godine u Pepeljevcu od oca Ljubisava i majke Perse, diplomirani ekonomista, godinama radio na železnici, da bi kasnije prešao u Lajkovac i u jednom mandatu bio predsednik opštine Lajkovac. Imao je kuću u Lajkovcu gde je i umro 3. 11. 2004. godine.
Gradimir Veljović, rođen 31.01.1948. godine u Kočarniku, opština Tutin od oca Milorada i majke Radosave. Bio je oženjen sa Milkom dev. Lazović, rođenom 14.09.1954. godine od oca Radoša i majke Vere. Gradimir je dugo godina bio načelnik SUP-a Lajkovac i strastveni lovac. Po ponzionisanju, kada mu je umrla supruga prešao je da živi u Kraljevo gde je imao sagrađenu porodičnu kuću. U Lajkovcu u stanu ostao je sin sa porodicom.
Zoran Tomić, diplomirani ekonomista, rođen u Lajkovcu od oca Tome i majke Milke, prosvetnih radnika. Bio je oženjen sa Svetlanom, ćerkom Pere i Jele Đurović, a zaposlen u REIK-u. Umro je relativno mlad.
Foto: Podmireni: Ljubinko Tanasijević, Radisav Savić, Milovan Ivanović i Milisav Mitrović Ćiran
Jevtimije Vasović, rođen 22.02.1929.godine u selu Stradovo, opština Novi Pazar. Zaposlio se u „Žegrapu“ sa radnim zadatkom u Lajkovcu gde se nastanio sa suprugom Desankom. Kada je „Žegrap“ završio poslove u Lajkovcu, Jevta je u međuvremenu sagradio kuću i zaposlio se kao poštar. Bio strastveni lovac, jedno vreme predsednik udruženja ali i na drugim funkcijama. Kada je bio upravnik lovišta dobio je zadatak da primi i vodi kroz rezervat Rahmana Morinu, policijskog oficira i društveno-političkog radnika SAP Kosova koji je bio na visokoj političkoj funkciji i desna ruka Slobodana Miloševića, što zbog ključa jer je rođen na Kosovu i Metohiji, što zbog supruge Bube koja je bila Srpkinja, ministarka za izbeglice . Rođen je 1943. a umro pod sumljivim okolnostima 1990. godine kao Ministar unutrašnjih poslova SAP Kosovo.
Jasno im je rečeno da Rahman kao gost udruženja može uloviti jednog zeca i jednog fazana. Jevta ga je odveo u rezervat, blizu Kolubare, sa leve strana Barske prugu u tzv. njivama Crni Vir, kako su to Jabučani zvali i strogo se držao uslova koje im je predsednik udruženja saopštio pred odlazak u lovište. Međutim, Rahman nije ispoštovao reči predsednika i počeo je da lovi sve što naleti jer je rezervat bio pun divljači. Jefta ga je fino, kulturno zamolio: Gospodine Morina, rečeno je samo jedan zec i jedan fazan, ali gospodin Morina nije mnogo slušao Jevtu, već je nastavio sa ubujanjem divljači. Jevta je još malo tolerisao a onda je i sveg glasa, a bio je grlat, viknuo na Morinu: Slušaj ti Rahmane, tebi ne vredi govoriti kao čoveku, ja se vraćam u Lajkovac i ti ubijaj redom … okrenuo se i krenuo nazad. Kada je Morina video da je vrag odneo šalu krenuo je i on za njim prema Lajkovcu.
Radivoje Nenadović, rođen 26. jula 1948. godine, u Selu Lajkovcu od oca Milivoja i majke Desanke dev. Bajić. Bio je oženjen sa Jelić Verom, predsednik je opštine u par mandata. Umro je 28.08.2024. godine
Dušan Mitrović, rođen 20. januara 1946. godine u Selu Lajkovcu, od oca Aleksandra i majke Mileve dev. Popović iz Stepanja. Oženio se sa Ljiljanom, dev. Gligorijević 20.10.1968. godine kada je napravio kuću na imanju koje je kupio njegov otac od Leke Đurđevića, a Leka od Žarka Praštala koji se odselio za Valjevo. Trgovac je po zanimanju i dugi niz godina radio je u gvožđari trgovinskog preduzeća “Pobeda” iz Lajkovca pa su ga pojedinci zvali Dule gvožđar. Predsednik je lovačkog društva duži niz godina, sada je u četvrtom mandatu.
Foto: Pozivnica za obeležavanje 50 godina rada lovačkog društva
Društvo trenutno ima preko 400 članova, sa pripajanjem Lovačkog društva „Slovac“ 2000. godine još više. Imaju 11 sekcija: Lajkovac, Jabučje, Skobalj – Mali Borak, Ćelije, Bogovađa-Donji Lajkovac, Vračević, Nepričava, Pepeljevac-Strmovo, Slovac, Bajevac – Stepanje i Ratkovac. Lovačko udruženje gazduje sa dva lovišta i to Slovac i Kladnica.
Teško je nabrojati sve lovce koji su prošli kroz lovačko društvo “Dragan Radović”, ali pokušaću da zapišem samo one koji su bili lovci od osnivanja do kraja prošlog veka (do kraja 1999, godine):
Dragan Radović Đurinac, Milan Radović (Draganov sin), Sabov Kalman, Žunić Vukosav, Miloš Begović, Miroljub Ivanović, Milovan Ivanović, Borivoje Živković, Miloš Živković, Miloš Grozdanović, Dobrivoje Cingerlić, Živojin Radovanović, Dragoljub Marinković, Velimir Popović, Aleksandar Gajić, Stanimir Živković, Stanko Todorović, Toša Kostić, Momčilo Aleksandrić Vencl, Franc Gačnik, Jevtimije Vasović, Radisav Savić, Milisav Mitrović Ćiran, Mladen Jeremić, Nikola Žujović, Tomislav Lukić, Zoran Marković, Zoran Mitrović, Aleksandar Protić, Dušan Mitrović, Ljubinko Tanasijević, Zoran Tomić, Gradimir Veljović, Bogoljub Marković, Marko Keserović, Aleksandar Jakovljević, Sava Petrović, Tomislav Jovanović, Dragan Đurić, Dragomir Pantelić, Mile Milutinović, Miroslav Ilić, Živko Ilić, Petar Milanović, Mladen Jelić, Sreten Jovanović, Milomir Cvetković, Velizar Mićić, Zvonko Sabov, Milosav Toša Kostić, Miodrag Seležević, Radisav Marković, Nikola pekar, Đorđe Tomić, Aleksandar Simić, Predrag Živković, Mile Ivković, Đorđe Janković, Miroslav Mirić, Dragić Kostić, Petar Žunjić, Velisav Pavlović, Bratislav Vasić, Milomir Ristić, Ljubisav Ilić, Ljuboje Pantelić, Aleksa Marković, Stanko Marković, Momir Mišković, Radovan Mitrović, Radiša Pavlović, Srboljub Petrović, Jovan Ristić, Aleksandar Vitorović, Miroslav Mijailović, Milijan Ivković, Momčilo Mitrović, Milutin Mitrović, Milan Savković, Milorad Nenadović, Života Marković, Ratko Mirković, Tomislav Milijanović, Ljubodrag Tanasijević, Nenad Dragić, Milivoj Mitrović, Dragan Mitrović, Nenad Mitrović, Nebojša Savković, Milorad Nenadović, Dušan Jelić, Aca Popović, Velibor Đurić, Milan Jokić, Borko Todorović, Dragomir Todorović, Ljubivoje Jokić, Ljubodrag Adžemović, Zoran Tomaš, Borivoj Tomašević, Sima Paroški, Azim Pelivani, Dragan Jeremić, Mića Obradović, Dragan Ivanović, Dragan Stamenković, Mika Kostić, Vlada Kostić, Sava Kostić, Miodrag Čolaković, Živorad Tašić, Milan Petrović, Nebojša Lazarević, Žika Marinković, Ivan Kruškonja, Ilija Kruškonja, Vojislav Mijatović, Borivoje Žunjić, Milijan Kamenica, Vladeta Gavrilović, Mile Cvajt, Tomislav Jokić, Miroslav Ivić, Zoran Cicović, Jovan Bajić, Nebojša Bajić, Obren Radovanović, Radovan Mijatović, Aleksandar Mirić, Slobodan Markovć, Milan Mirković, Borisav Miljanić, Dragoljub Miljanić, Zoran Živković, Aleksandar Živanović, Igor Mićunović, Slobodan Žarić, Slobodan Miljanić, Dragan Ivanović, Čeda Milinković, Dragan Milanović, Radomir Vasiljević, Dragan Bajić, Vladan Bajić, Veljko Pažinović, Miodrag Boljanović, Zlatko Milutinović, Milanović Željko, Miroljub Savić, Božidar Gajić, Dragan Vasić, Mile Stojanović, Radovan Jovičić, Miladin Bojičić, Dragoljub Savković, Miroljub Perić, Slobodan Perić, Mihailo Pantelić, Miroslav Živojinović, Radovin Mijailović, Slobodan Živojinović, Miladin Lazić, Radoslav Nikolić, Miroslav Nikolić, Svetomir Vidaković, Goran Petrović, Milan Radovanović, Miroslav Jovanović, Milan Belić, Aleksandar Milinković, Zoran Milinković, Vladimir Nešić, Željko Sretenović, Dragan Sinđelić, Slobodan Novaković, Zoran Milošević, Goran Živković, Milovan Jovanović, Tomislav Mitrić, Goran Petković, Radenko Ranković, Slavko Petković, Gojko Radojičić, general Jelenić, Ivan Ranković, Željko Perić, Slobodan Jovičić, Aleksandar Jovičić, Goran Urošević, Radoslav Nešić, Rajko Stefanović, Borivoje Stefanović, Miodrag Stefanović, Zoran Jakovljević, Laza Pavlović, Miodrag Pavlović, Dragiša Petrović, Darko Dimitrijević, Bogoljub Dimitrijević, Vojislav Pavlović, Dušan Petrović, Ivan Brakić, Aca Lazić, Života Stanarević, Obrad Radivojević, Radomir Brkić, Goran Gavrilović, Mihailo Radivojević, Miroslav Stanković, Zlatko Petrović, Miroljub Aleksandrić, Živko Tanasijević, Dr Branko Božinovski, Radovan Radisavljević, Predrag Milijanović, i mnogi drugi mlađi lovci.
Foto: Grupa starih lovaca, gore: Mića Obradović, Bora Živković, dr Žika Radovanović, Ljuba Ilić, Radisav Marković, Boba Cingerlić, Toma Lukić Gasara, Milan Radović Malajac, Vukosav Žunić Žuća i Dragan Jeremić Kerefalo
I da ponovim – ovo je spisak lovaca koji su se učlaniči pre 2000. godine. Teško je nabrojati sve lovce jer su pojedini kratko bili članovi, neki su bili članovi više društava, neki su napuštali-vraćali se… U svakom slučaju izvinjavam se ako sam neke nenamerno izostavio.
Imaju i četiri žene članice udruženja i to Danijela Bogdanović, Sedić Ljiljana, Stepanović Marija iz Lazarevca i Snežana Nedeljković iz Nepričave.
Učlanjene su u Srpski damski lovački klub „Artemida“ u Zemunu. Klub je osnovan zbog druženja, lova, kinologije i očuvanja prirode. Danijela Bogdanović uspela je da posle nekoliko izlazaka odstreli svog prvog „šumskog princa“ kako popularno zovu srndaća. Odstrel je ostvarila u reviru Mali Borak – Skobalj. Pratilac u lovu joj je bio Stanimir Milutinović, a srndać koji je uočen na daljini preko 300 metara, posle uspešnog prikradanja odstreljen je na daljini od oko 130 metara lovačkim karabinom Crvena Zastava 8×57 na kojem je bila optika Hawke 4-12×50, koristila je PPU SP 12,7 grama. Uspešno je odstrelila i srnu u lovačkom udruženju “Milenko Pavlović” u Osečini a nagradu za odstrel dobila je na lovačkoj lutriji.
Foto: Italijanski lovci sa ulovljenim jastrebom i našim pratiocima Žućom, Malajcem i Žikom Marinković. Gore je Vasa, pratioc iz turističke organizacije Novog Sada koji je perfektno govorio italijanski jezik
U posetu lajkovačkom društvu dolazili su mnogi gosti iz Beograda, generali, doktori, advokati, visoke političke ličnosti a mnogi od njih su bili i članovi našeg udruženja. Čuveni poslastičar iz centra Beograda, Azem Pelivani koji drži najstariju poslastičarnicu na Balkanu (1851) u Beogradu “Pelivan” bio je takođe član udruženja “Dragan Radović”. Šesdesetih godina prošlog veka udruženje je od članarine kupilo desetak kazino aparata, kod nas popularno nazvanih Ratomir i postavilo u ugostiteljskim objektima u Lajkovcu i okolini. To se višestruko isplatilo i skupili su dosta novca. Na inicijativu starih lovaca a uz podršku opštinskih vlasti krenuli su u izgradnju velikog lovačkog doma na placu koji su kupili od Mije Milijanovića u sadašnjoj ulici Dr Boje Markovića. Na placu je bilo dvadesetak starih hrastova još iz vremena kada Lajkovac kao varoš nije ni postojao. Deo hrastova su isekli na mestu gde je sazidan dom, a deo je ostao kao ukras domu i celoj okolini i još uvek odolevaju vremenu. Izgradnja doma počela je krajem 60-ih a završena već početkom 70-ih godina prošlog veka. Bio je tu restoran sa velikom i jednom manjom salom kao separe, kuhinja, sobe na spratu, kancelarije i velika terasa u hladu tih preostalih starih hrastova. Restoran je u početku radio izuzetno dobro. Uz dobru muziku i kvalitetnu hranu bilo je dosta gostiju iz susednih opština tako da je bilo veoma teško naći mesto u večernjim časovima. Sve je bilo ispunjeno, a u letnjem periodu i prelepa terasa.
Godinama je tu pevao Janko Glišić iz Šapca koji se i oženio u Lajkovcu sa Nadom Marinković. Sada žive u Šapcu.
Početkom 70-ih naše udruženje bilo je uključeno u takozvani lovni turizam. Skoro da su samo Italijani dolazili i to uglavnom grupa Pasquali iz San Martina. Lovci su uglavnom bili F. Pasquali, G. Giordani, S. Lambertini, G. Resca, G. Montanari, R. Croce, a. Cavicchi, G. Benini i drugi. Bili su to uglavnom bogati poslovni ljudi od kojih su najveći broj imali privatne firme. Dolazili su sa specijalno opremljenim autobusom sa potrebnim brojem frižidera i zamrzivača, drugom opremom, ali i sa specijalnim kavezima u kojima su dovozili svoje lovačke pse. Spavali su u Vrujcima, u hotelu na Ubu i nekoliko puta u našem Lovačkom domu. Uvek su donosili prikladan poklon u vidu neke lepe slike divljači, statuom a jednom su poklonili i originalni samostrel. Družili su se uveče sa našim lovcima i bili srećni da su u tom našem lovačkom raju, pogotovu što su lovili u rezervatima. Jedan od njih bio je proizvođač vina pa je donosio velike količine buteljki. Međutim, dolazili su povremeno i drugi lovci iz Italije na jedan dan, po 40 u autobusu i bili su veoma bahati u lovu. Pucali su na sve što leti, vrane, golubove, vrapce… Jednom kada su spavali u lovačkom ranim jutro počelo je pucanje, odmah tu pored doma. Gađali su vrane kojih je bilo na stotine na starim hrastovima oko doma gde su uveče sletale u jatima. Nedeljama posle njih nijedne vrane nije bilo u blizini lovačkog. Često su ubijali zečeve a da ih nisu ni prijavljivali. Ostavljali su ih ubijene u lovištu da ne bi plaćali odstrel.
Foto: Jedan od poklona italijanskih lovaca grupe Pasquali, koje članovi našeg društva ljubomorno čuvaju u svojim prostorijama.
Grupa Pasquali je bila neuporedivo korektnija, pucali su takođe na svu dozvoljenu divljač ali u lovištu i sve to plaćali za svakog ulovljenog fazana, zeca, goluba i ostale ptice. Lovili su uglavnom fazane jer je cena za ulovljenog zeca bila dosta visoka. Njihovi psi su nalazili svaku ubijenu divljač i donosili. Toliko su fazana ubijali da su im naši obezbeđivali konjska kola da sve to dovezu iz lovišta do njihovog autobusa gde su tu ulovljenu divljač prebrojavali, stavljali u zamrzivače i odvozili u Italiju. Ostajali su najčešće po sedam dana u lovu. Mora se reći da su bili vrlo galantni što se druženja i plaćanja tiče. Dolazili su ukupno 17 puta na naše lovno područje od kraja 70-ih godina do bombardovanja naše zemlje 1999. godine.
Osnivanjem Tamnave – Zapadno, Dragan Marković, u to vreme poznati i priznati političar imao je ideju da za obezbeđenje smeštaja nemačkim stručnjacima koji su montirali bagere i ostalu opremu za površinski kop, ekspropriše nekoliko kuća od Lovačkog doma prema raskrsnici za nadvožnjak i i da se na tom placu sagradi depadans sa 25 soba, velikim bazenom i teniskim terenima. Sve je to trebala da finansira opština i REIK. Međutim počela je ona galopirajuća inflacija i sve je to palo u vodu. Ipak REIK je otkupio taj pomalo ruiniran dom jer su lovci pre toga izdavali taj ugostiteljski deo jednom nesavesnom ugostitelju koji nije vodio dovoljno računa i dozvolio je da se zalede i popucaju radijatori koji su kada je otoplilo pustili vodu po celom objektu. REIK je sve to renovirao i počeo da radi sa ugostiteljstvom, radnici su mogli da plaćaju bonovima za topli obrok a i ostali građani su mogli koristiti ugostiteljske usluge i kupovati prehrambene proizvode po nekim nižim cenam. Dolazi 2014. godina koja donosi velike poplave našem kraju pa je na udaru bio i Lovački dom u koji se ulila voda i poplavila celo prizemlje. Tako je stajalo nekoliko godina pa je ponovo pokušano renoviranje, natkrivena velika i prelepa terasa ali je ovog puta Korona (Covid-19) sprečila dalje renoviranje, na tome se stalo i još uvek ništa nije pokrenuto. Lovački, iako prelep objekat i na savršenoj lokaciji propada, dosta je ruiniran i ima vidno oštećenje krova koji prokišnjava. Dokle će odoleti – ne zna se.
Opština je bila u obavezi da lovcima dodeli potreban objekat za njihovu organizaciju. Nudili su im razne nepogodne lokacije, na Kolubari, pa kod Ćelavog Duda iznad stadiona i drugim mestima i konačno su dobili plac levo-preko puta sadašnjeg službenog ulaza na stadion. Lovci su dobrovoljnim radom i mašinama poravnjali plac i obezbedili projekat za jedan manji namenski objekat. Međutim, počinje da se radi stadion i za njihove potrebe uzimaju taj plac lovcima. Konačno su dobili kuću starog lajkovačkog trgovca Milovana Stanića. U prizemlju su lovačke prostorije a sprat su ustupili na korišćenje muzičkoj školi. Više ni tu nisu sigurni jer se pojavio u restituciji neko od naslednika Stanića, ali ćemo ovde staviti tačku na ovu priču…
Foto: Posle uspele hajke na predatore. Ovog puta odstreljeno je 9 šakala
Pored odstrela divljači, zbog čega ih neki ne vole, lovci imaju i humane akcije kao što su prehrana divljači u zimskom periodu kada padne sneg i kada su niske temperature, lov na pradatore, očuvanje prirode i sl. Tokom zimskog perioda svaki lovac je u obavezi da na specijalno napravljena hranilišta iznesu godišnje oko 20 kilograma zrnaste hrane o svom trošku. Pored postojećih svake godine se grade nova hranilišta koja bi po nekom nepisanom pravilu trebalo da naprave 3-4 lovca udruženim snagama i sredstvima. Nabavka i puštanje mladih fazana kupljenih u fazanerijama su takođe značajan doprinos lovaca u očuvanja vrste ove prelepe ptice.
Jedan od značajnijih i najlepših događaja u toku godine, najčešće u zimskom periodu, su tzv. lovačke zabave gde pored lovaca i članova njihovih porodica mogu prisustvovati uz određenu naknadu i drugi građani. Nekada se to organizovalo u Lovačkom domu, a u poslednje vreme u hotelu „Lajkovac”. Skoro da su uvek sva mesta popunjena. Uz muziku, dobru hranu i piće ostaje se do kasno u noć, pa se nakada i osvanjivalo.
Bilo je raznih događaja, loših u vidu ranjavanja lovaca ali i smešnih situacija. Još uvek se prepričava kako je Sava Petrović zv. Šukan iz Rubribreze ustrelio zalutalog labuda na Kolubari i doneo u udruženje da se pohvali kolikog je divljeg guska ubio. To je izazvalo smeh prisutnih i još uvek se prepričava kao anegdota. Lovac Franc Gačnik, vozovođa, koji se bavio taksidermijom preparirao je tog greškom ulovljenog labuda.
Društvo svake godine zadnje nedelje pred Ognjenu Mariju u saradnji sa Turističkom orga nizacijom opštine Lajkovac organizuje takmičenje u kuvanju lovačkih specijaliteta “Zlatni kolubarski kotlić”. Takođe društvo ima sekciju za lovno streljaštvo koja se uspešno takmiči u ligi Zapadne Srbije.
Lovački savez Srbije za svaku jubilarnu godinu nagrađuje lovce sa bronazanom, srebrnom i zlatnom značkom saveza. I društvo je nagrađivano od strane Lovačkog saveza Jugoslavije i Srbije sa najvijišim priznanjima, srebrnim i zlatnim ordenom. Takođe, dobitnici su raznih drugih priznanja za svoj rad i unapređenje lovstva.
Mnogi od nas koji nismo lovci im zavidimo jer oni nedeljom prepešače desetine kilometara dok mi sedimo i gledamo televiziju ili nešto statično radimo.
Ova priča je samo mali deo onoga što bi se moglo napisati o Lovačkom udruženju „Dragan Radović“ koje ove godine obeležava 95 godina postojanja. Nadajmo se da će za jubilarnih 100 godina, 2030. štampati prigodnu monografiju društva. Isto se odnosi i na Fudbalski klub „Železničar“ koji već za dve godine obeležava vek postojanja.
Nova knjiga autora ove priče pod nazivom “LAJKOVAČKE PRIČE – Uspomene na stari Lajkovac” koja je nedavno izašla iz štampe sadrži 66 sličnih lajkovačkih priča na 400 strana i oko 400 fotografija starog Lajkovca. Prelepo dizajnirane čvrste korice radio je poznati dizajner Duško Arsenić. Može se nabaviti u knjižari na staroj pijaci i direktno kod autora.
0641439199
WhatsApp i Viber
